Korleis få ei god påske?

Ifølge ei undersøking for ’Opplysningsrådet for egg og hvitt kjøtt’, forbind dei fleste nordmenn ordet ’påske’ med ferie og fri. På ein god andreplass kjem ski og skitur. Egg og påskeegg kjem før vår, kos og fjellet. Kva med Jesus?

Sjølv skal eg ha fri i påska dette året, og eg kjem til å reisa på hyttetur ved sjøen. Sannsynlegvis kjem me til å pynta med masse gule dukar, lys, serviettar og påskekyllingar. Og påskemorgon kjem me til å eta egg som er kokte med løkskall i vatnet, så dei blir gule og fine. Egget, som er eit eldgammalt frukbarhetssymbol, er blitt knytta til påska fordi me feirar at Jesus stod opp igjen. Livet sigra over døden.

Personleg har eg mange gode påskeopplevingar i kyrkja og andre kristne møte. Eg huskar ein langfredag på Stord for mange år sidan. Songaren Rasmus Rydland frå Fitjar, som alltid var så blid (og som døydde altfor ung), stod med trekkspelet sitt på podiet i festsalen på Grand Hotel og sa: ’Ja, i dag er det ein sorgens dag, ikkje sant?’ Og så smilte han, for han meinte det ikkje. Det som var ein tung dag for Jesus, vart ein god dag for oss, for då vart skyldbrevet sletta. Gudstenesta på Stord på påskedag var eit høgdepunkt. Alle dei gode songarane og musikarane kom heim på påskeferie, og laga ei storslagen feiring av Jesu oppstode. Eitt år hadde eg den vesle nevøen min på fanget under gudstenesta, og då han kom heim, klagde han over at eg hadde sunge så høgt inn i øyra hans.

For meg blir det ikkje noko god påske viss eg ikkje får leva med i påskedramaet. Eg vil gjerne leva meg inn i det som skjedde med Jesus. Det er jo trass alt den aller største kristne høgtida – iallfall i internasjonal samanheng. I år vil eg meditera litt ekstra over den teksten eg skal preika over sjølv på 2. påskedag i Nore Neset. Teksten om Emmausvandrarane (Luk 24,13-35) handlar om to desillusjonerte læresveinar på veg bort frå Jerusalem. Dei visste ikkje kva dei skulle tru, for nokre kvinnfolk hadde begynt å snakka om at Jesus var stått opp. Jesus går attmed dei, men dei kjenner han ikkje, for ’dei var som synkvervde’, skriv Lukas.
På vegen forklarar Jesus kvifor Messias måtte døy, og når kvelden kjem, blir han med dei inn og held måltid med dei. Når han så bryt brødet, blir augo deira opna, så dei ser at det er Jesus som sit der.

Spørjeundersøkinga hadde ikkje ’kyrkje’ eller ’Jesus’ så høgt opp på lista over kva folk forbind med ordet ’påske’. Eg veit ikkje om det var med på lista i det heile tatt. Det er vel slik at augo våre må bli opna for at me skal få eit forhold til det. Me er ikkje så heldige som dei to som var på veg til Emmaus. Me har ikkje Jesus til å gå ved sida av oss og forklara ting for oss. Og han sit ikkje ned og bryt brødet med oss – eller gjer han det? Me har jo Bibelen, og Den heilage Ande til å forklara oss skriftene. Og i kyrkja har me nattverden, der den krossfeste og oppstadne Jesus Kristus bryt brødet, deler ut vinen og seier: Dette er min lekam – dette er mitt blod.

Eg trur det kan bli ei god påske i år og, eg.