Fred på jord?

Juletankar i avisa Øy-blikk torsdag før jul: 

No er det berre nokre dagar igjen, så senkar julefreden seg over landet.  Iallfall her heime.  Endå ein gong skal me høyra dei gamle orda frå jule-evangeliet om englane som syng om fred på jord.   Men i år stoppar eg opp ved ei av dei første setningane:   “Dette var første gongen dei tok manntal, og det hende medan Kvirinius var landshovding i Syria” (Luk 2,2).   Syria, ja.    Dessverre vil ikkje julefreden senka seg over Syria i år.   Me kan undra oss over at den regionen der Fredsfyrsten vart fødd denne julenatta for lenge sidan, skal vera så full av krig og konfliktar.  I år går tankane mine både til folket i Syria, der borgarkrigen raser, til folket i Egypt, der konfliktnivået er høgt, og til folket i Betlehem, der Frelsaren vart fødd.  Midtausten høyrde tidleg til det kristne kjerneområdet, og framleis er der store kristne minoritetar som skal feira jul under trusselen av krig eller terror, men dei blir færre og færre.

I Syria har det vore kristne sidan aposteltida.  Somme av dei snakkar framleis arameisk, det same språket som Jesus snakka, men dei fleste har arabisk som hovudspråk.  Landet har ei mengd tradisjonelle kyrkjesamfunn.  Under Assad-regimet har den kristne minoriteten hatt det relativt stabilt, men med borgarkrigen er det blitt svært utrygt å vera kristen.  Mange flyktar til nabolanda og vidare til fredelegare delar av verda.

I Betlehem vart julegrana tent sist laurdag.  Jesu fødeby høyrer i dag til det palestinske sjølvstyre-området.  I denne byen, der dei kristne ein gong var i fleirtal, blir det færre og færre kristne.  Ein av grunnane er at dei kjem mellom barken og veden i konflikten mellom Israel og militante islamistar.

I Egypt bur det framleis mange millionar kristne, men mange av vennene me kjenner frå tida vår i Kairo, har no emigrert til land i Vesten.  Dei som er att, skal snart feira jul i eit land som er svært uroleg.  Då revolusjonen starta våren 2011, var det ein del kristne som var urolege for kva islamistane ville gjera dersom dei kom til makta.  Det kan sjå ut til at dei hadde grunn til å vera skeptiske.

Julenatt i Betlehem song englane om fred på jord.  Likevel måtte Josef ta barnet og mora med seg og reisa som flyktning til Egypt ei stund etter.  Me skal vera glade for at han fekk asyl den gongen.  I dag kjem Jesus til oss i den flyktningen som bankar på døra til landet vårt.  Egyptarane meiner landet deira vart særleg velsigna av at Jesus gjesta dei som barn.  Kanskje kan me oppleva det same når me tar imot ein flyktning.

Me kan undra oss over kva tid det verkeleg skal bli fred på jord.  Kanskje ikkje før den dagen Fredsfyrsten kjem tilbake for å rydda opp i alt rotet me menneske klarar å laga her nede.  I mellomtida kan me rydda rom i vårt eige hjarte, så barnet kan stiga inn og laga fred – der inne iallfall. Så får kvar av oss sjå om me ikkje kan våga å strekka ut ei hand til dei me møter i kvardagen.

Fredeleg jul!