Presteprat?

Ja, det var den beste tittelen eg klarte å komma opp med i farten. For kva gjer prestane, anna enn å prata? Me jobbar jo berre ein dag i veka, ikkje sant? Og då står me jo berre der framme og jabbar? Ja? Nei. Eg håpar jo eigentleg at det ikkje er slik. At det ikkje er slik me blir oppfatta. Som pratmakarar som ikkje gjer anna.

Medvandrar.
Eg ser på meg sjølv som ein medvandrar. Ein som går saman med andre menneske på vegen gjennom livet. Me går saman med Jesus. Mi oppgåve er først og fremst å halda meg nær til han. Lytta til kva han vil seia meg. Dela noko av det eg høyrer med dei som går saman med meg. Høyra kva andre har å seia meg. Hjelpa dei som har falt og slått seg på vegen.

Kyrkja i Os
Vandringa mi har ført meg hit til Os i Hordaland. Kor lenge eg skal vera her, veit berre Gud. Eg byrja som kapellan her denne veka, etter sju og eit halvt år som prest i Bergen Internasjonale Menighet. Før det var eg sju år i Egypt. Eg er ikkje åleine på denne vandringa heller. Eg har med meg mi kjære kone, Helga, og tre born på 9, 16 og 19 år.

Frå no av skriv eg denne bloggen på norsk. Nynorsk, sjølvsagt. Dei tidlegare blogg-innlegga har eg importert frå bloggen 'Pastor's Pasture'.