Sju gode grunnar til å be

Eg er ikkje så flink til å be. Det innrømmer eg gjerne. Det er andre ting som ligg lettare for meg, som å lesa eller å gjera noko praktisk. Derfor må eg minna meg sjølv på kvifor det er bra for meg å bruka tid til bønn. Nedanfor kjem ei liste med sju gode grunnar. Det finst nok mange andre gode grunnar til å be. Kva er din beste motivasjon for å bruka tid til bøn? Del det gjerne med andre her på bloggen!

1. Bøn er eit privilegium, ikke ei plikt (Hebrearbrevet 10,19-22).
2. Bøn hjelper mot bekymringar (Filipparbrevet 4,6)
3. Gud svarar på bøn (Matt 7,7-11)
4. Han me ber til, får me lov til å kalla’Far’ (Matt 6,9).
5. Jesus brukte mykje tid til bøn, og han er eit føredøme for oss (Lukas 5,16).
6. Bøn har stor kraft (Jakob 5,16)
7. I bøna får me komma slik me er, utan å gjera oss til (Luk 7,36-50).

På søndag 28. februar er det 2. søndag i faste. Tekstane me les i kyrkja den dagen handlar om å komma til Gud i bøn. Først høyrer me om profeten Elia på Karmelfjellet, som ber Gud senda regn (1. Kongebok 18). Så høyrer me frå Jakobs brev, at Jakob minner om kor stor kraft Elia si bøn hadde (Jak 5,16-20).

Kroppsspråk og bøn
Søndagens evangelium, frå Lukas 7,36-50, handlar om kvinna som kjem til Jesus mens han ligg til bords i eit selskap heime hos farisearen Simon. Kvinna gjer alle forlegne med måten ho opptrer på. Ho gret, og byrjar å væta føtene til Jesus med tårene sine. Så slepp ho ut håret sitt og brukar det til å tørka føtene hans med. Til slutt kysser ho føtene hans og smørjer dei inn med dyr salve. Simon meiner ho er ei hore, og at Jesus burde visst kva slags menneske ho var.

Jesus overraskar då alle med å anerkjenna det ho gjer. Ho veit at Jesus er ein som tilgir synd. Derfor kjem ho til han med det ho har: Tårene sine, håret sitt og salven sin. Det er jo akkurat dette som er bøn: Å komma til Gud slik du er. Kvinna bad til Gud gjennom kroppsspråket sitt. Så avsluttar då Jesus med å seia til kvinna: ”Trua di har frelst deg. Gå i fred”.

Farisearen Simon hadde ikkje bruk for tilgjeving, meinte han – iallfall ikkje frå Jesus. Derfor viste han heller ikkje Jesus nokon kjærleik. Men det er den som har fått ettergitt størst skuld som viser størst kjærleik. Kanskje er det slik at den største motivasjonen for å komma til Gud i bøn, er å vita kor mykje Gud har tilgitt, og kor stor skuld Jesus har tatt på seg.

Då blir det og ein nær samanheng mellom bøn og faste. I fasten følgjer me Jesus på veg mot krossen, som er grunnlaget for vår tilgjeving. Fasten er meiningslaus utan bøn og kjærleiksgjerningar. Bøn er å komma til Gud slik me er. Bøn kan også uttrykkast som kroppsspråk gjennom kjærleiksgjerningar, som når me tar beina fatt og går frå hus til hus med fastebøssene.

Elles kan det å bruka kroppen aktivt når me ber, vera ei praktisk hjelp. Når eg sit godt henslengt i godstolen og skal prøva å be, misser eg lett konsentrasjonen, eller eg sovnar rett og slett. Då kan det vera godt å uttrykka bøna gjennom kroppen: Me kan stå oppreist, me kan løfta hendene, me kan bøya kne, eller kva det enn måtte vera som gir bøna eit uttrykk. Og her er kvinna som kom til Jesus, eit føredøme for oss.