"Kystpilegrim" til St. Olav

Denne veka har eg  vore ein slags kystpilegrim, om enn på ein annan måte enn det vanlege.  I gamle dagar reiste folk på pilegrimsreise til St Olav si grav i Nidaros, og motivet var ofte å bli helbreda.  Eg har og reist til St Olav for å bli helbreda.  Ikkje til helgengrava, men til St. Olavs hospital i Trondheim. Men joda, Nidarosdomen var eg også innom. 

For meg var Hurtigruta den beste og rimeligaste måten å reisa på mellom Ålesund og Trondheim.  Sjølv om det tar litt fleire timar, er det likevel å føretrekka framfor bussen, iallfall.  Nordover starta turen kl 15 i Ålesund, og då fekk eg oppleva strekninga fram til Molde i fullt dagslys.  Sørover ei lita veke seinare fekk eg sjå det meste av kystlandskapet eg for forbi medan eg låg i lugaren og sov sist.  

No blei det også til at eg fekk reisa med to svært forskjellige skip:  «MS Nordkapp» er eit av dei store, moderne skipa, med mykje luksus.  Tilbake igjen fekk eg gleda av å segla med det minste og eldste skipet som er like gammalt som meg sjølv: 1964-modellen  «MS Lofoten».  

Opphaldet på St Olavs hospital var godt.  Eg blir imponert både over den solide medisinske kunnskapen og den gode måten dei tar seg av oss reint menneskeleg. For min del blei opphaldet der nokre dagar lenger enn eg hadde tenkt.  Det som skulle vera ein kontroll og kanskje eit enkelt inngrep i hjarta, blei litt meir omfattande. Til gjengjeld fekk eg tid til å reflektera over livet og lesa mykje fagstoff. Så får eg håpa at når eg  no reiser tilbake, så er det med litt betre helse enn eg hadde då eg kom til St. Olav.