Åkerlehaugen – ein stille stad for travle sjeler

“Kom med meg til ein aud stad der vi kan vera åleine, og  kvil dykk litt!”  Dette sa Jesus til læresveinane sine ein gong det var så mange som kom og gjekk at dei ikkje fekk tid til å eta eingong, skriv Markus (6,31).

Åkerlehaugen utanfor Molde er ein slik stad der ein kan vera åleine med Jesus og kvila seg litt. Eg har nok visst om staden, for frå bispedømekontoret har det kome fleire invitasjonar til retreat, men eg hadde ikkje forestilt meg at det var ein så fin plass å vera.  Denne veka var eg på retreat for kyrkjeleg tilsette.  Møre bispedøme spanderer nokre dagar for sine tilsette, og  no var me åtte gjester i dette gamle gardshuset i Solemdalen ved foten av fjellet Skåla på sørsida av Fannefjorden.

Personleg har eg berre så vidt vore borti dette med stille retreat ein gong før.  Då varte det berre eitt døgn, og retreatane på Åkerlehaugen varer i bortimot tre døgn. For mange kan det virka litt rart å vera taus så lenge, og ikkje kunna snakka med dei som er i same rommet som ein sjølv.  Men ein venner seg til det.  Og det kan vera godt å sleppa å tenkja på kva ein skal seia – og for somme kan det vera godt å sleppa å høyra på alt det kollegane har lyst til å snakka om.

Åkerlehaugen er verkeleg ein flott oase.  Ein nydeleg plass å trekkja seg tilbake til frå ein travel kvardag.  Her får ein alt ein treng – god mat, eige rom, fellesrom med gamle, tømra vegger og fyr i peisen, og eit flott lite kapell til andaktar.  Sjølv  sette eg også pris på å bruka tid i vedbua  med kløyveøksa eller framfor høvelbenken på løa. 

Det er Edin Løvås som er kjend for å ha ført retreatrørsla hit til landet vårt, men dei åndelege røtene strekkjer seg langt tilbake, heilt til den tidlege klosterrørsla, ja like til Jesu invitasjon til læresveinane om å komma avsides med han.   På nettstaden retreater.no kan ein lesa meir om kva ein retreat er for noko, og kor i landet ein tilbyr dette.

Eit lite a pro pos:  I året for grunnlovsjubileet, er det interessant at jesuittmunken Ignatius av Loyola har vore ei viktig inspirasjonskjelde for den moderne retreatrørsla.  Jesuittrørsla var ein viktig del av den romersk-katolske “motreformasjonen”, for å avgrensa skadeverknadane frå det den opprørske tyske munken Martin Luther hadde starta.   Grunnlova i 1814 heldt fram det gamle forbodet mot jesuittane, og dette forbodet vart ikkje oppheva før i 1956, etter ein oppheta debatt på Stortinget.  Og no sender altså bispedømekontora i den lutherske folkekyrkja vår ut invitasjonar til ignatianske retreatar.  Eg seier som dei sa det heime på Stord i gamle dagar: “No står ikkje vero te påskje”.